Post Description

NBD|Biblion recensie
Tien mensen, allen met een niet zo fraai verleden, worden uitgenodigd door een onbekende gastheer om een paar dagen door te brengen in een huis op een verder onbewoond eiland. Een voor een worden ze vermoord. Wie is de moordenaar? Christies reputatie berust bijna voornamelijk op werk dat stamt uit de periode waarin ze dit boek schreef. Het is dan ook een bijzonder knap geschreven mysterieverhaal. Het plot zit heel vernuftig in elkaar en door subtiele slimmigheidjes wordt de lezer tot het eind van het verhaal misleid. De personages komen redelijk geloofwaardig over en het verhaal bevat veel vlotte en overtuigende dialogen. Spannend, verbijsterend, dit is Christie op haar best. Voor brede lezerskring. Normale druk, paperbackeditie.

(Biblion recensie, Redactie) Crimezone.nl
Op het forum dat bij deze site hoort, wordt wel eens gekeuveld over hoe je de microbe voor dit genre te pakken kreeg en wat dan je eerste thriller was. Uit reacties van forumbezoekers blijkt dat veel mensen begonnen zijn met Agatha Christie. Ik ben geen uitzondering. In de bescheiden boekenkast van mijn ouders stond naast Bartje en de Brönte-omnibus een meerling van Agatha Christie. Ik herinner me nog hoe ik van Christie genoot. Eerst van onze eigen Vierde Vijfling, daarna van mijn vriends Tweede Vijfling. Intussen werd de hele reeks van Christie her-her-heruitgegeven in kleurige pockets en die probeerde ik zo trouw mogelijk te lezen. Ik was vooral fan van Miss Marple. Bij elk nieuw boek nam ik me voor om extra goed op te letten zodat ik zelf de dader op het spoor zou komen. Nooit gelukt. Jeugdsentiment! Wat lijkt het lang geleden. Maar... inmiddels heb ik zoveel nieuwe en vernieuwende auteurs gelezen, zou die goeie oude Agatha mij, verwend leesnest, nog wel kunnen boeien? Dat vroeg ik me in alle ernst af toen ik En toen waren er nog maar... ofte Tien kleine negertjes in handen kreeg. Uitgever Sijthoff brengt dit boek uit in samenwerking met Het Thriller Theater naar aanleiding van een toneelbewerking. Uit respect voor alle genoeglijke uurtjes die Christie mij ooit bezorgde, wachtte ik optimale omstandigheden af. Buiten koud en guur, binnen lekker warm en met kaarsjes en een vroege kerstboom extra gezellig. Met een kopje chocomelk binnen handbereik en een kersenpitje achter mijn rug las ik de lotgevallen van tien mensen. Ze worden onder valse voorwendsels naar een verlaten eiland gelokt. Blijkt dat ze allemaal een moord op hun kerfstok hebben en nu zelf één voor één vermoord worden. De moordenaar handelt volgens een kinderrijmpje over tien kleine negertjes. Wie is hij of zij? Het moet iemand van de tien gasten zijn, aangezien er echt niemand anders op het eiland is. Opnieuw kreeg Christie me in de ban. Ik heb weerom extra goed opgelet, maar werd hoe langer hoe wanhopiger... weliswaar hielden mijn 'favorieten' het het langst uit, om op het einde... Ha! Dat ga ik niet verklappen! Mijn advies luidt: als je in de stemming bent om nog eens een lekker ouderwets maar toch spannend detectiveverhaal te lezen, geneer je dan niet en haal Christie (opnieuw?) in huis! Goed voor enkele uurtjes pure ontspanning. En met wat zij voor ons geliefd genre deed, verdient ze het in ere gehouden te worden.

veel luisterspanning