Post Description

White Willow is typisch zo'n band die het belangrijk vindt zichzelf te blijven ontwikkelen. Bij elk album klinkt de band weer anders. Iets te vaak merk je bij bands dat ze zo trouw aan hun geluid blijven, dat alles op elkaar lijkt. De Noren van White Willow zal je daar dus niet snel op kunnen betrappen.

De band staat inmiddels ook bekend om de vele personele wisselingen. Alleen bandleider en gitarist Jacob Holm-Lupo is een constante factor, verder is elke positie al door meerdere personen ingevuld. Op dit album maken we kennis met een compleet vernieuwde ritmesectie. Zowel bassiste Ellen Andrea Wang als drummer Matthias Olsson maken hun debuut voor White Willow. Die laatste was ook de drummer van de legendarische band Änglagård en is een geweldige aanwinst voor White Willow. Ook zangeres Sylvia Erichsen (nu dus Sylvia Skjellestad) keert op dit album terug op het oude nest en ook dat juich ik bijzonder toe!

De eerste drie albums van deze band waren prachtig donker en hadden mooie folkinvloeden, vanaf "Storm Season" gaat de band op zoek naar een moderner geluid. Op het album "Signal To Noise" bouwt de band dat gegeven verder uit. Ondanks dat er op beide albums een aantal uitstekende nummers staat, blijven deze albums bij mij niet hangen. Ik was dan ook licht huiverig toen ik dit nieuwe album in de postbus aantrof. Ik moet eerlijk zeggen dat ik na het beluisteren van de eerste drie nummers best teleurgesteld was. Het openingsnummer Hawks Circle The Mountain is zeker geen slecht nummer, maar het blijft wat afstandelijk. De dreigende sfeer en het hier en daar onheilspellende fluitspel zijn sterk en ook instrumentaal gezien valt er genoeg te genieten, toch mist het bezieling naar mijn mening. Snowswept is wat poppy en heeft naar mijn mening te weinig diepgang. Op Kansas Regrets neemt Tim Bowness (No-Man, Memories Of Machines) de zang voor zijn rekening. Momenteel duikt hij wel erg veel op als gastzanger. Met zijn dromerige en licht hijgerige stem drukt hij altijd een groot stempel op de nummers waar hij aan meewerkt. Opvallend is ook dat alle nummers waar hij aan meewerkt, van welke band dan ook, zo hetzelfde klinken. Het maakt dit nummer tot de zwakste broeder van dit album.

Tot zo ver mijn kritiekpunten. Ik hoop van harte dat je nog niet afgehaakt bent met lezen, wat dit album gaat meedingen met de besten van dit jaar. Ik besef dat dit als een contradictio in terminis klinkt, maar wat White Willow op de overige vijf nummers laat horen is van ongekende klasse!

Red leaves heeft een schitterende opbouw. Het opent heel rustig met pianoklanken en een fragiel zingende Sylvia Skjellestad die hier sterk aan Bjork doet denken. Het refrein is eenvoudig, maar krachtig. Dan doet de rest van de band zijn intrede en volgt er een waanzinnig energiek instrumentaal stuk dat naar meer smaakt. Even lijkt het bij een kort instrumentaal stuk te blijven, maar de band heeft met geweldig toetsenspel van Lars Fredrik Froislie nog meer in petto. Hier komt ook de kracht van drummer Matthias Olsson naar boven. Wat een waanzinnig goede drummer, hij stopt zoveel energie in het nummer! Het gas gaat er vervolgens even af, maar er wordt direct weer opgebouwd naar een nieuwe climax die met een intense gitaarsolo tot ontlading komt. Let ook hier weer op die drummer!

Floor 67 heeft een hemelse melodie en ook hier weer van die energieke instrumentale erupties. Het is allemaal zo intens dat je helemaal in de muziek wordt getrokken. Geef je over en laat je maar meeslepen, sta de band toe je alle hoeken van de kamer te laten zien, na afloop heb je gegarandeerd meer energie dan voor dat je het album opzette. Laat je imponeren door de indrukwekkende ritmesectie en de mooie toetsentapijten. Ook Natasha Of The Burning Woods en het lange Searise zijn ronduit indrukwekkend.

Ik durf niet te zeggen dat dit het beste is wat White Willow ooit gebracht heeft, wel kan gesteld worden dat "Terminal Twilight" de voorgaande twee albums ver achter zich laat. De concurrentie is dit jaar echt moordend, er komt zo veel goeds uit, maar het zou erg jammer zijn als deze parel daardoor zou ondersneeuwen. En nu maar hopen dat ze snel in Nederland komen spelen!

Bron: www.progwereld.org