Post Description

Sergei Rachmaninov - Rhapsody On A Theme Of Paganini


NB: Dit is de herspot


De Rapsodie sur un Thème de Paganini pour Piano et Orchestre (Nederlands Rapsodie op een Thema van Paganini voor Piano en Orkest) is een concertant werk in a mineur van de Russische componist Sergej Rachmaninov (1873-1943).

Het werk (opus 43) is geschreven voor piano en symfonieorkest, en vertoont grote gelijkenis met een pianoconcert. Rachmaninov componeerde het werk in Villa Senar, volgens de vermelding op de partituur van 3 juli tot 18 augustus 1934. Tijdens de première zat Rachmaninov, zelf een bekend vertolker van zijn composities, achter de vleugel in het Lyric Opera House in Baltimore op 7 november 1934; hij werd begeleid door het Philadelphia Orchestra onder leiding van Leopold Stokowski.

Het stuk bestaat uit 24 variaties op de vierentwintigste en laatste capriccio van Niccolò Paganini voor viool, die meerdere componisten tot inspiratie heeft gediend.

01 - Introduction - Allegro Vivace
02 - Variation I (Precedente)
03 - Tema - L'Istesso Tempo
04 - Variation II - L'Istesso Tempo
05 - Variation III - L'Istesso Tempo
06 - Variation IV - Più Vivo
07 - Variation V - Tempo Precedente
08 - Variation VI - L'Istesso Tempo
09 - Variation VII - Meno Mosso, A Tempo Moderato
10 - Variation VIII - Tempo I
11 - Variation IX - L'Istesso Tempo
12 - Variation X - Poco Marcato
13 - Variation XI - Moderato
14 - Variation XII - Tempo Di Minuetto
15 - Variation XIII - Allegro
16 - Variation XIV - L'Istessso Tempo
17 - Variation XV - Più Vivo Scherzando
18 - Variation XVI - Allegretto
19 - Variation XVII - (Allegretto)
20 - Variation XVIII - Andante Cantabile
21 - Variation XIX - A Tempo Vivace
22 - Variation XX - Un Poco Più Pivo
23 - Variation XXI - Un Poco Più Pivo
24 - Variation XXII - Un Poco Più Pivo (Alla Breve)
25 - Variation XXIII - L'Istesso Tempo
26 - Variation XXIV - A Tempo Un Poco Meno Mosso

Alhoewel deze compositie van Rachmaninov aaneengesloten (zonder pauze) wordt uitgevoerd (het duurt ongeveer 24 minuten), kan het in feite in drie delen worden gesplitst, zoals dat normaal gesproken bij een pianoconcert ook het geval is: de variaties 1 tot en met 10 corresponderen dan met het eerste deel, de variaties 11 tot en met 18 met het tweede deel en tenslotte de variaties 19 tot en met 24 met het laatste deel, de finale.