Post Description

In dit debuut van Runa Svetlikova blijkt het leven niet meer dan wat atomen die willekeurig de ruimte doorkruisen. De vervreemding bij de geboorte van een kind, het moeizame in stand houden van een liefde zonder te weten of er wel zoiets als liefde is, de drang om een dode vader een stem te geven: wat is de betekenis ervan als alles betekenisloos is? De dichter probeert met taal een coherente werkelijkheid te construeren maar toont tegen wil en dank steeds weer aan dat die niet bestaat. Het waarom van die nuloperatie ligt eerder in het bezwerende van de handeling dan in het resultaat. 'Hier geen voor een incrowd berekende gedichten of performerverzen die willen scoren. Runa Svetlikova's stem is authentiek, voortdurend in beweging en in groei.' - Peter Holvoet-Hanssen
Recensie(s)

Deze debuutbundel opent met een cartoon over de zinloosheid van het bestaan (Cyanide and Happiness © Explosm.net) en besluit na 85 pagina’s poëzie met een commentaar van Svetlikova: ‘Alles is zinloos maar zolang er kunst is kan ik daarmee leven’. De titel verwijst niet naar Kouwenaars bundel 'Totaal witte kamer', die Svetlikova niet las. De eerste afdeling met 7 titels als 'A big bang' , 'Deze zachte witte kamer' en 'Tongval' krijgt nadere uitwerking in de resterende afdelingen. Het fijnzinnige 'De gebruiker van dit lichaam' wordt ingeleid met een citaat van het gelijknamige gedicht van Marc Dens, de overleden vader van Svetlikova, en bestaat uit ongetitelde gedichten: ‘Ge hebt u uitgelijfd. Maar al uw woorden / zijn er nog. En al uw woorden zijn de mijne.’ Svetlikova kan niet anders dan schrijven over wat zij bespeurt - ook al is dit sinister. 'Inslag' gaat over geboorte: ‘er werd iets // voortgebracht met een minstens even groot vermogen // tot gruwel als wij bezitten’. Mens noch wereld laat zich kennen, Svetlikova’s gedichten doen er een vergeefse, associatieve en inventieve poging toe.

dank aan de deler van dit boek