Post Description

Voor de Canadese ?prog watcher? Jerry Lucky, auteur van het boek?The Progressive Rock Files? (vier edities), is ?Garden Shed? van England één van zijn favoriete progalbums. Toch is het één van de best bewaarde geheimen in de geschiedenis van ons geliefde genre gebleven. Dat komt omdat het hun enige ?major? studioplaat is (1977). Een schijf met overblijvers, ?The Last Of The Jubblies?, verscheen pas twintig jaar later en werd vooral opgevist door de harde fankern.

En dan wordt in 2005 een heruitgave van ?Garden Shed? aangekondigd, omwille van de hernieuwde interesse. Terecht, want dit album heeft na 28 jaar nog niks van zijn magie verloren. Dit is ?classic vintage prog? met heerlijke mellotron en Hammond orgel en het onmiskenbare basgeluid van de gouwe ouwe Rickenbacker. In de scherpe kantjes wordt vooral voorzien door de sologitaar van Frank Holland. Ook de magnifieke drums zitten prima in de geluidsmix, al klinken de cimbalen wat droogjes.

?Garden Shed? is een tijdloos meesterwerk, essentieel in elke progcollectie. Niet omdat we hier te maken zouden hebben met een Yes- of Genesis-kloon, maar omdat England deze invloeden mengde met hun eigen visie, zodat een ?sound? ontstond die ronduit fenomenaal was. Maar het is niet enkel de virtuositeit van de bandleden, al kun je daar onmogelijk naast kijken (of liever: horen). Misschien is het wel hun zin voor humor die door de luisteraar meteen opgemerkt wordt. De pret en de gekte worden perfect vertaald in doordachte maar speelse arrangementen en vocale harmonieën. Niet dat England als eerste de humoristische attitude in de symfonische prog introduceerde, verre van, want bands als Genesis and Caravan combineerden beide al met groot succes. Maar op hun manier had England zijn eigen aparte stem in prog. 

Luister maar eens naar de intro van ?Midnight Madness?. Je hoort enkel een vreemde keyboardlijn, maar onmiddellijk wordt een heel nieuw muzikaal universum aan je geopenbaard. En op dat moment begin je te beseffen dat deze band de sleutel bezit tot het maken van muziek die een uitdaging is voor muzikant en luisteraar, en die tegelijk prachtige toegankelijke melodieën offreert die je dagenlang achtervolgen. De luisteraar wordt bewogen door de maatwisselingen, de dynamische schriftuur en de lekker van klimaat veranderende stemmingen. Luister naar de ?Three Piece Suite?: dit is net wat het zegt te zijn in de beste symfonische traditie. Tegelijk bewijst de band in Robert Webbs ontroerende pianostuk ?All Alone? en in ?Yellow? ook geloofwaardige miniaturisten te zijn. Maar het echte ?pièce de résistance? is natuurlijk ?Poisoned Youth?, een pakkend verhaal over een schilder die worstelt met ouderdom. De aan Oscar Wilde ontleende donker romantische ondertoon wordt hier prachtig getroffen, waarbij de percussie een belangrijke rol toegewezen krijgt.


Kortom een prima symfonisch/prog album, en het blijft één van mijn favorieten.

Studio Album, released in 1977

Songs / Tracks Listing 
1. Midnight Madness (6:58)
2. All Alone (Introducing) (1:53)
3. Three Piece Suite (12:58)
4. Paraffinalea (4:12)
5. Yellow (5:24)
6. Poisoned Youth (16:17)

Total Time: 47:42

Line-up / Musicians 
- Martin Henderson / bass & vocals
- Franc Holland / guitar & vocals
- Robert Webb / keyboards & vocals
- Jode Leich / percussion, bass & vocals