Post Description

Het eerste wat opvalt aan dit album is dat elke release van Dying Fetus een betere sound en productie bevat. De productionele piek die ze bereikte met Descend Into Depravity is vernietigd door zijn opvolger. De hoge tonen zijn clean en de lage tonen bevatten het perfecte doffe en modderige basgeluid. Daarnaast klinken de gitaren vol en werkelijk niets gaat verloren in de mix.
Met 'Invert The Idols' verkloot de band gelijk je gehoorgangen bij de eerste paar noten. Een climax is voor deze band niet weggelegd en ze raggen aan één stuk door.

Het album  gaat weer meer richting slam death dan zijn voorgangers. De technische elementen zitten er nog steeds in maar ze overheersen niet als bij Descend Into Depravity. Het is bruut, maar ook technisch zeer goed uitgevoerd. De grooves waarmee de riffs gepaard gaan zijn moddervet. Luister bijvoorbeeld maar naar een 'Second Skin'. Het album is rijk aan verpletterende breakdowns en scheurende gitaarsolo's. Het lage gerochel van John Gallagher en de rasp van Sean Beasley zorgen voor de afwisseling terwijl het drumwerk van Trey Williams je van de sokken blaast.

Reign Supreme is een muzikale klap op je smoel. Als ik iets heerlijk vind, is het dat wel.Het is een sterk album en het tipt aan zijn voorgangers Killing On Adrenaline en Destroying The Opposition. Al is de productie op dit album wel vele malen beter. Ze berijden de metal wegen al sinds de vroege jaren '90 en ze zijn gestaag gegroeid tot een beter en grotere band die er steeds fijnere albums uitpoept.

Tracklist:

1.Invert the Idols
2.Subjected to a Beating
3.Second Skin
4.From Womb to Waste
5.Dissidence
6.In the Trenches
7.Devout Atrocity
8.Revisionist Past
9.The Blood of Power