Post Description

Kathleen Aerts - Voor altijd mijn mama 

Kathleen Aerts over de jongdementie van haar moeder 
Na de plotse dood van haar man raakt Maria het spoor bijster. Een normale periode van rouw, denkt iedereen aanvankelijk. Een hardnekkige depressie, luidt het verdict een paar jaar later. Tot de diagnose jongdementie valt. Dementie wordt meestal met oudere mensen geassocieerd, maar de ziekte komt ook bij jonge mensen relatief vaak voor. Vaak duurt het lang vooraleer de juiste diagnose wordt gesteld, zodat gepaste zorg uitblijft. In Voor altijd mijn mama vertelt Kathleen Aerts heel open over de weg die ze samen met haar moeder heeft afgelegd. Van de twijfels én de mooie momenten samen na de diagnose tot de donkere tijden in het ziekenhuis. Een getuigenis die niemand onberoerd zal laten. 
Recensie(s)
Het lijkt bij haar moeder in eerste instantie op een depressie als gevolg van de dood van haar echtgenoot; de diagnose Alzheimer slaat in als een bom. Te weinig handvatten vanuit de medische hoek waar het gaat om jongdementie leidt bij de schrijfster tot een zoektocht naar mogelijke behandeling en begeleiding. Niet heel succesvol, er is weinig voorhanden en het blijkt vooral pionieren en je telkens opnieuw aanpassen aan de soms per uur wisselende situatie. Daarbij geteld het verdriet om de moeder die je 'kwijtraakt', je huwelijk en de geboorte van twee kinderen in dezelfde jaren, het betekent dat je leven op de schop gaat. Uiteindelijk wordt haar moeder opgenomen in een verpleeghuis, zelfs haar in huis nemen blijkt geen oplossing meer. Maar daar gaat een hele geschiedenis aan vooraf. Een vlotte schrijfstijl; als lezer word je het proces ingezogen. Dat kun je ook de zwakte van het boek vinden: te weinig reflectie, geen adempauze. Het overstijgt het onderwerp niet, maar het belang van kennis over de gevolgen van jongdementie geeft dit boek maatschappelijke en menselijke waarde. Een breed lezerspubliek kan door dit ervaringsgerichte boek kennis nemen van de gevolgen van dementie op jongere leeftijd. Een onderwerp dat nog vaak in de taboesfeer ligt.

Met dank aan de deler
amearmtas