Post Description

Zou het op Jane's Addiction zelf slaan, die titel? Een ontsnapping uit de decadente partypoopers-wereld van Hollywood, een terugkeer naar een bepaalde geloofwaardigheid? Want laten we eerlijk zijn, van de gevaarlijke en mysterieuze band die eind jaren tachtig, begin jaren negentig zulke fenomenale en spannende muziek maakte, was weinig meer over. Drie reünies, waarvan twee alleen maar om te cashen, het comebackalbum Strays uit 2003, dat zeker niet slecht was maar vooral het karakter had van een gezellige partyplaat, en gehinderd werd door een dikke mainstream-rockproductie. Kortom, geen feiten om vrolijk van te worden.

Verwachtingen aangaande de nieuwe plaat waren er niet. Zeker niet na de stoelendans van bassisten het afgelopen jaar (Eric Avery, oorspronkelijke bassist, Duff MacKagen van Guns 'n' Roses en Velvet Revolver, en Chris Laney), waardoor het wel een slechte soap leek te worden.

Het blijkt allemaal een ongelukkige opmaat te zijn geweest naar een fris en herboren Jane's Addiction. Wat als eerste opvalt is de terugkeer naar een wat dunner, open geluid. Transparanter, minder dichtgeplamuurd, en vooral een minder duidelijke rocksound. Maar wat nog belangrijker is: de toonzetting van de nummers is donkerder, sfeervoller, melodieuzer en meer op wave geënt, zoals dat vroeger ook het geval was. De aanwezigheid van Dave Sitek van TV on the Radio - gastmuzikant maar bovenal inspirator, zo blijkt - heeft Jane's Addiction behoorlijk goed gedaan. Vooral gitarist Dave Navarro smeert het geluid minder dicht en durft weer met een 'minder-is-meer'-attitude te spelen. Dat drummer Stephen Perkins niet zo energiek en hyperactief op de nummers speelt? Ach, een kniesoor, etc.

Natuurlijk is het niet meer zo geniaal als Ritual de lo Habitual uit 1990. Kan ook niet, het mysterie is weg, de gekte en het gevaar ook. Maar wat overblijft in 2011 is een geweldige klinkende alt.rockband die weer weet waar zijn kracht ligt. En Sitek had wel permanent mogen blijven, maar helaas is hij weer vertrokken naar zijn eigen band. Hoe dan ook, een onverwachte en welkome return to form. The Great Escape Artist is een plaat om heel blij van te worden.