Post Description
De Tweede Wereldoorlog - De Verzetsbewegingen
In de lente van 1945 getuigde de geallieerde opperbevelhebber, generaal Dwight D. Eisenhower, van zijn respect voor het Europese verzet. "Het bemoeilijken van troepenbewegingen, de voortdurende druk waaronder de Duitse oorlogseconomie en de Duitse veiligheidsdiensten in geheel Europa stonden; deze activiteiten van het georganiseerde verzet in bezet Europa hebben een zeer belangrijke rol gespeeld bij het behalen van de overwinning."
Niemand die dit in Amerika samengestelde boek over de verzetsbewegingen in Europa leest, zal kunnen twijfelen aan de juistheid van Eisenhowers woorden. Gedurende meer dan vier jaar hadden de moedige verzetsmensen de Duitse onderdrukker getrotseerd. Effectief verzet was echter afhankelijk van wapens, geld en een goede opleiding en deze zaken werden verzorgd door de agenten van de SOE (Special Operations Executive), de Britse organisatie die zich bezighield met ondergrondse oorlogvoering.
Eén van die agenten was een vriendin van mij, Noor Inayat Khan (codenaam "Madeleine"), wier portret op pagina 183 staat. Ze heeft bij mij gelogeerd tijdens haar laatste verblijf in Londen voordat ze in juni 1943 "overzee" werd gestuurd. Over wat er daarna van haar was geworden tastte ik, evenals haar familie, lang in het duister, totdat haar in 1949 postuum het George Cross de hoogste Britse burgerlijke onderscheiding voor betoonde moed werd toegekend. Bij die gelegenheid werd onthuld dat ze in Dachau gefusilleerd was.
Tot op dat moment had ik nog nooit van de SOE gehoord. Ik wilde het verhaal van Madeleine echter wereldkundig maken en daarom besloot ik een onderzoek in te stellen naar de organisatie waarvoor ze had gewerkt.
In hoeverre sorteerde die SOE effect? Het schijnt dat de Noorse afdeling de meeste successen boekte, daar die agenten op speciale doelen werden afgestuurd en na afloop van een operatie onmiddellijk naar Engeland terugkeerden. Ze hadden daardoor eenvoudig geen tijd om verwikkeld te raken in affaires met dubbelagenten, of om betrokken te raken bij het beruchte funkspiel, waarbij via door de Duitsers van het verzet overgenomen radiozenders aan Londen valse informatie werd toegespeeld.
De ergste mislukking betrof wel Nederland, waar door de arrestatie van één enkele radioteiegrafist in maart 1942 het hele SOE-netwerk gedurende meer dan een jaar in handen van de Duitsers was. Doordat men geen acht sloeg op het feit dat bepaalde herkenningscodes ontbraken wat er op had moeten duiden dat de berichten vals waren ging de SOE in Londen door alsof het netwerk nog intact was.
Tegen de tijd dat er een eind aan het Funkspiel kwam, hadden de Duitsers ongeveer 200 zendingen voorraden onderschept en 52 agenten gearresteerd waarvan er 46 werden geëxecuteerd en bovendien hadden ze nog meer dan 350 arrestaties verricht. Dank zij de informatie die zij uit Londen ontvingen, konden de Duitsers ook infiltreren in verscheidene belangrijke verzetsgroepen in België en Frankrijk, waaronder ook de vanuit Parijs opererende groep waar mijn vriendin heen werd gezonden.
Deze groep, die in oktober 1942 was opgezet door majoor Francis Suttill, beter bekend onder zijn codenaam "Prosper" (Voorspoed), was in het voorjaar van 1943 uitgegroeid tot de grootste en machtigste SOE-organisatie in West-Europa. Het kostte de Duitsers echter slechts een paar weken om het werk van 8maanden teniet te doen. De majoor zelf werd op 24 juni gearresteerd en gedurende de hele zomer daarna werden er nog eens 1500 arrestaties verricht.
Dat was echter nog niet alles, want de Franse tak werd eveneens het slachtoffer van een Funkspiel. Deze episode begon in juni 1943 en nam 12 maanden in beslag. Hoewel deze affaire minder omvangrijk was dan in Nederland, leidde ze desalniettemin tot de arrestatie van 18 agenten.
Zeer verontrustend was ook het verhaal van Suttills plaatsvervanger en hoofd-radiotelegrafist, majoor Gilbert Norman, ("Archambaud"), die ongeveer een uur eerder dan Suttill werd gearresteerd. Norman gaf de Duitsers zijn code en zijn herkenningscode en op 29 juni zonden de Duitsers een vals radiobericht naar Londen. Norman had hen echter niet verteld dat hij een tweede herkenningscode had, waarvan het ontbreken in een bericht er op moest duiden dat hij was gearresteerd. Hij was dan ook verbijsterd toen de Duitsers hem het antwoord uit Londen lieten lezen; U bent uw tweede herkenningscode vergeten, wees voorzichtiger.
Ongetwijfeld zou zijn ontsteltenis nog groter zijn geweest als hij had geweten dat Londen al voor het radiobericht van 29 juni van zijn arrestatie op de hoogte was gebracht. Madame Balachowsky, een van de weinige medewerkers van Suttill die de rampzalige zomer overleefde, heeft me verteld dat ze al enkele uren na de arrestatie van Norman en Suttill van dat feit op de hoogte was.
Formaat: Pdf
Veel leesplezier!!!
Comments # 0