Post Description

21 CD's John Cale


John Cale werd in 1942 geboren in Garnant, een industriestadje in Wales. Hij studeerde piano en altviool vanaf zijn zevende. Met een duw in de rug van componist Aaron Copland kreeg hij een beurs om compositie te studeren, in een zomercursus in Massachusetts. Daar ontmoette Cale Yannis Xenakis en Morton Feldman. In 1963 stak Cale door naar New York. Daar ontmoette hij de Amerikaanse componist La Monte Young, die erg experimentele muziek bracht (The Dream Syndicate). Cale kwam aanvankelijk op afstand, en later sporadisch ook persoonlijk, in contact met componist John Cage die op hem onuitwisbare indruk maakte door de vernieuwing die hij in zijn muziek legde. Ook in deze periode vond een legendarische uitvoering plaats van het stuk Vexations van Erik Satie. Volgens de partituur diende het pianostukje 840 maal na elkaar gespeeld te worden en deze performance bracht Cage met een groep van pianisten op 9 september 1963 gedurende ongeveer 18 uur.

Toen Cale in 1965 Lou Reed ontmoette, konden de verschillen nauwelijks groter zijn. Cale een Europese experimentele klassieke muzikant en Reed, songwriter bij een platenfirma, een Amerikaan met simpele rock en ruige vertellende teksten. Het recept voor een van de meest invloedrijke rockgroepen was geschreven, The Velvet Underground, met verder gitarist Sterling Morrison en drumster Maureen "Moe" Tucker. John Cale speelde er basgitaar, viool, piano en orgel. The Velvet kende een korte, maar krachtige carrière. Popartkunstenaar Andy Warhol lijfde de groep in als huisorkest bij The Factory, een kunstenaarscollectief annex gebouw, plaatste ook fotomodel Nico voor de microfoon en nam de groep op tournee. Deze periode was erg intensief voor alle leden en dit op alle vlakken. De spanningen tussen de ego's van Cale en Reed liepen te hoog op, en Cale verliet de Velvet Underground in 1968 na amper twee platen, The Velvet Underground & Nico, met de beroemde hoes van Andy Warhol met de banaan en White light/White heat. Na het vertrek van Cale was het geluid van de Velvets niet meer hetzelfde en zijn invloed op de twee albums die de rockgeschiedenis veranderden werd duidelijk: minimalisme (aanhoudende monotone altviool zoals in Heroin), spanning tot zelfs dreiging en vernieuwing. Cale zelf benadrukte steeds dat The Velvet Underground gedurende een korte periode een echte groep was en dus de rol van Tucker en Morrison steeds werden onderschat. Tussen Cale en Reed zou het nooit meer echt goed komen. In interviews gooien ze jaren later nog steeds naar elkaar met modder.

In zijn eerste solowerk leerde Cale het vak van frontman. Het album Paris 1919 uit 1973 wordt als een eerste hoogtepunt uit zijn oeuvre beschouwd. Het is een mengeling van orkest en pop in een erg ingetogen en elegante stijl: een complete stijlbreuk met zijn Velvet verleden. Hierna volgen de zogenaamde Island-years, waarin Cale in Engeland met een min of meer vaste band (met Chris Spedding) drie erg sterke duistere rockplaten afleverde: Fear, Slow dazzle en Helen of Troy. Een serie grote namen werkte met hem in deze periode: Phil Manzanera, Robert Wyatt, Mike Oldfield, Chris Thomas, Phil Collins. Nummers zoals Fear is a man’s best friend, Guts en Pablo Picasso typeren deze periode van midden de jaren zeventig, waar veel werk uit improvisatie in de studio ontstond. In de loop van de jaren zeventig produceerde Cale ook debuutplaten van Patti Smith, The Stooges and Jonathan Richman and his Modern Lovers. Met de persoonlijke problemen eind jaren zeventig volgt ook artistieke instabiliteit. Tot Cale begin jaren tachtig opnieuw sterk werk neerzette met het trio Honi Soit (rauwe rock met de bijna-hit Dead or Alive), het in wanhoop badende en muzikaal gedeconstrueerde Music for a New Society (met een nieuwe versie van het nummer Close Watch) en Caribbean Sunset. In deze periode toerde Cale opnieuw met een vaste band wat werd vastgelegd en afgesloten in het gedeeltelijk live album Comes Alive.



Playlist John Cale:

John Cale - Bataclan-Live
John Cale - Black Acetate
John Cale - Fear
John Cale - Fragments of a rainy season
John Cale - Helen Of Troy
John Cale - Hobo sapiens
John Cale - Honi Soit
John Cale - John Cale
John Cale - Live circus
John Cale - Music For A New Society
John Cale - Ocean club
John Cale - Paris 1919
John Cale - Sabotage-Live
John Cale - Shifty Adventures In Nookie Wood
John Cale - Slow Dazzle
John Cale - The Academy In Peril
John Cale - Vintage Violence
John Cale - Walking On Locusts
John Cale - Words For The Dying
John Cale - Wrong Way Up
John Cale & Lou Reed- Songs For Drella





Veel plezier ermee!!


Ik sta open voor verzoekjes, maar reken daar een paar uur tot één week voor, soms iets langer als het er veel zijn. Lees mijn reactie óp jouw reactie en je krijgt het te weten.

Vraag niet het onmogelijke! Iets 'nieuws' uit 'Piratestan' of andere bagger, want dat heb ik niet.
En ik krijg ook verzoekjes die iemand anders net gepost heeft, dus kijk eerst zelf of het er al op staat!

Ik doe alleen in MP3 en met posten zet ik de bitrate altijd op variabel omdat ik geen zin heb om uit te zoeken wat voor een bitrate bepaalde files hebben. De btr is bij mij tussen de 192 en 320 en soms verschilt dat binnen een CD dus dat is onbegonnen werk waar ik niet zoveel zin in heb. Wees blij met wat je krijgt of laat het staan.


Met heel veel dank aan eerdere posters, spotters, uploaders en de uitvinders van internet en usenet.