Post Description

In zijn ruim 5000 bladzijden tellende roman Het Bureau - voor zover bekend de omvangrijkste roman ter wereld - stelt en beantwoordt J.J. Voskuil de simpele maar veelomvattende vraag hoe mensen die met elkaar moeten samenwerken met elkaar omgaan: voorwaar een universeel thema. Van 'Het Bureau' verschenen de eerste drie delen 'Meneer Beerta', 'Vuile handen' en 'Plankton' in 1996 en 1997. In de pers ontstond een discussie over de vraag of een schrijver bestaande en bestaand hebbende personen wel zo genadeloos portretteren mocht als Voskuil deed. Het pleit werd in zijn voordeel beslecht, wat vooral hieraan te danken is dat hij zijn alter ego Maarten Koning even genadeloos en tot op het bot ontleedt als alle andere, circa 200 personages die in zijn roman optreden. En of Voskuils lezers nu bij een bank, reclamebureau, voetvalclub of kruideniersbedrijf werkzaam zijn, allen ontdekken dat 'Het Bureau' hun eigen arbeidssituatie weerspiegelt. Zij zien in dat Voskuil inderdaad, zoals hij in een interview zei, 'het leven bij zijn lurven' heeft.

Het A.P. Beerta-Instituut omspant de jaren 1975-1979. Het is wellicht het dikste van de zeven delen waaruit 'Het Bureau' bestaat. Wellicht het grootste raadsel ervan is, dat al wie de eerste drie delen van 'Het Bureau' om welke reden ook niet las, daardoor geenszins gehinderd zich erin storten kan. Voor hen namelijk zal dit deel van 'Het Bureau' een boek blijken te zijn dat nieuwsgierig maakt naar de reeds verschenen delen. En daarmee is 'Het A.P. Beerta-Instituut' in letterlijke zin tevens het scharnierdeel van Het Bureau: wie lezing ervan voltooit, zal ook delen 5,6 en 7 willen lezen.


grts