Post Description

Quantum Fantay wordt door menigeen ook wel beschouwd als het Belgische filiaal van The Ozric Tentacles uit Groot Brittannië. Beide bands begeven zich inderdaad binnen het instrumentale space-rock idioom. Als je vervolgens in het cd-boekje van je laatste album The Ozrics bedankt voor hun "guidance through space", roep je een dergelijke kwalificatie misschien ook wel over je af.

Tot zover het gezeur, laten we het over de muziek op dit album hebben. De muzikanten van Quantum Fantay weten onder aanvoering van componist Peter van den Broeck hun space-rock op een smakelijke manier te vermengen met diverse etnische invloeden. Vooral de muzikale invloeden uit het Midden-Oosten klinken in meerdere nummers door. De etnische invloeden worden nog eens versterkt door het veelvuldig gebruik van authentieke instrumenten, zoals djembé, didgeridoo, doedelzak, tabla's en banjo.

Na een echte spacy intro neemt Quantum Fantay ons mee op een Journey To Earth ("Terragaia") met een heerlijke vette riff in de synthesizer, die vervolgens wordt aangevuld met gitaar en bas. Je zou bijna denken dat je naar de nieuwe Dream Theater cd zit te luisteren, ware het niet dat de Belgen net op tijd het volumepedaal loslaten en de dwarsfluit met een oosters getinte melodie zijn intrede doet. Vervolgens reizen de heren nog even door reggae-land om uiteindelijk weer in de heavy riff te eindigen.

De titels van de nummers geven vaak op hilarische wijze een hint naar de etnische achtergrond van de nummers. Zo ook met het tweede nummer Azu Kéné Dekké Leppé.
Deze compositie opent met Afrikaanse percussie, die naadloos wordt overgenomen door de ritmesectie, waardoor we ineens in een dampende rock-riff blijken te zijn beland. Nog maar net van de schrik bekomen, duikt de band abrupt in een authentiek lichtvoetig Afrikaans gitaarintermezzo, waarna het nummer op symfonische (!) wijze wordt uitgebouwd. Zeer kunstig gedaan.

Desert Rush is een soort perpetuum mobile. Je krijgt als luisteraar het gevoel constant te worden opgejaagd door de woestijnen van het Midden-Oosten. Daarna wordt ons een mooi, kort Keltisch rustpunt gegund in de vorm van Aargh. Helaas blijken we te zijn afgedwaald en voert de reis ons weer terug naar het Midden-Oosten met Instant Karma. Van daaruit maken we met Chopsticks And Gongs een uitstapje naar het verre oosten.

Indigofera is een vlinderbloemensoort die gebruikt wordt voor het produceren van de kleur indigo. Deze bloemsoort komt ook voor in Oost-Azië, zoals we in de sfeer van dit nummer kunnen horen. Via de eurokosmische Jamaicaanse reggae (Yah Roste Fooroap) reizen we door naar het wilde westen. Hier worden we middels Cowdians getrakteerd op een reis door het Amerikaanse muzikale verleden met onder andere een onvervalst stukje country & western en stukken heavy rock, gelardeerd met een fantastische gitaarsolo. In Journey From Earth keert de riff uit het openingsnummer weer terug waarna we in duizelingwekkende vaart opstijgen van de aarde.

Tijdens de talrijke omzwervingen weten deze Belgische globetrotters de, voor de hand liggende, clichés soepel te omzeilen. Alle etnische stijlkenmerken vinden we terug in de nummers, maar op de één of andere manier weten ze die op een fantastische manier in te bedden in hun eigen spacy en proggy muzikale ideeën, wat in een aantal gevallen tot een heel mooie samensmelting van stijlen leidt. "Terragaia" is een soort Around The World In One Cd, en dat voor nog geen 20 Euro. Op naar het reisbureau! . BRON PROGWERELD.



Journey To Earth (6:21) 
Azu Kéné Dekké Leppé (5:21) 
Desert Rush (7:23) 
Aargh (4:42) 
Instant Karma (10:57) 
Chopsticks And Gongs (6:07) 
Indigofera (5:23) 
Yah Roste Fooroap (8:04) 
Cowdians (10:05) 
Journey From Earth (5:47)